23 czerwca (piątek) o godz. 18:00 w partnerstwie z Wydawnictwem FORMA oraz Fundacją Literatury im. Henryka Berezy, gościnią ProMediów (al. Wojska Polskiego 2) będzie Grażyna Obrąpalska – poetka, prozaiczka oraz krytyczka literacka.

O twórczości z pisarką porozmawia Gabriel Augustyn.

Wstęp na spotkanie będzie wolny.

Grażyna Obrąpalska (Grażyna Martenka-Obrąpalska, ur. w 1950 r. w Szczecinie) – poetka, prozaiczka, krytyczka literacka. Przez trzy ostatnie lata życia Jarosława Iwaszkiewicza zajmowała się jego literackim archiwum. Mieszkała m.in. w Atenas, Nowym Jorku, Raleigh; obecnie w Miami i Warszawie. Wydała powieść: „Nowa czerwona sukienka” (2006), prozę: „Przystanek Kostaryka” (2013) oraz tomy wierszy: „Za dużo języków” (2009), „Z podróży” (2013), „Podróże w pamięć” (FORMA / FLiHB 2017), „Zanim pogubią się litery” (FORMA / FLiHB 2023).

Wydała powieść: Nowa czerwona sukienka (2006), prozę: Przystanek Kostaryka (2013) oraz tomy wierszy: Za dużo języków (2009), Z podróży (2013), Podróże w pamięć (FORMA / FLiHB 2017), Zanim pogubią się litery (FORMA / FLiHB 2023).
(opis autorki ze strony wydawnictwa)

„Zanim pogubią się litery” [2023]
Poezja Grażyny Obrąpalskiej nakierowana jest na drobne epifanie, które objawiają kruchy porządek wszystkiego. Autorka stawia na to, co ulotne, czego ledwo wiersz stara się dotknąć, nim uleci w niebyt. To poezja nastrojona na przemiany, będąca często ilustracją przemijania, bolesną tajemnicą tego, co nieodwołalne. Wiersze stające się świadectwem dotkliwości istnienia rozlatującego się jak zetlały papier. Jakoś pogodzone z koniecznościami, pewne swoich kresów. Poezja wiary w sens i przeznaczenie. Po domowemu ciepła, z pulsującą nadzieją w tle, darowana nie tylko bliskim. Wiersze przeczuwające siłę przyciągania „drugiej przestrzeni”. Przyjmujące wyroki losu ze stoickim nastawieniem [Bartosz Suwiński].

„Podróże w pamięć” [2017]
„Elegijny dziennik podróży” – taką formułą można najkrócej opisać zbiór Grażyny Obrąpalskiej, gromadzący akcydensy odwiedzanych miejsc świata połączone w patchwork ze strzępami autobiografii. Pierwsze podróże odbywają się w przestrzeni, drugie są wyprawami w głąb prywatnego czasu. W poszczególnych aktach poetyckich udział tych dwóch wymiarów bywa różny, ale chodzi nie tylko o ich proporcje, lecz przede wszystkim hierarchię. Ruch w przestrzeni bywa bowiem wstrzymywany, umożliwiając właśnie podjęcie wstecznej wędrówki w czasie, która okazuje się ekspedycją znacznie ważniejszą. Poetka przygotowując tomik, wahała się między nagłówkami, które mogłaby mu nadać: „W podróży” albo „W pamięci”, a ostatecznie zdecydowała się na tytuł, który będzie syntezą tych formuł, ale zarazem wyraźniej podkreśli nadrzędność historii wobec geografii. Istotnie, podróże po Ameryce Środkowej i Północnej służą przede wszystkim nie prywatnemu odkrywaniu Nowego Świata, lecz uwolnionym przez tę sytuację wspomnieniom i refleksjom autobiograficznym. Tak przynajmniej wynika ze śladów pozostawionych w postaci wierszy i ułożonych w książkę poetycką [Piotr Michałowski].