[Reportaż]

Na tle wielu kolonialnych zbrodni historia Hongkongu wydaje się dość nietypowa. Choć w stosunkach między Brytyjczykami a Chińczykami z Hongkongu oczywiście nie brakowało ksenofobii i rasizmu, to wygląda na to, że miejscowa ludność w znacznie większym stopniu niż gdzie indziej uniknęła przemocy (poza ekonomiczną), terroru, wyzysku, psychicznego podporządkowania.

O przejęciu małej wyspy zadecydowały względy ekonomiczne: miała stać się wrotami do Azji w czasie kiedy ta jeszcze broniła się przed inwazją Zachodu i powstrzymywała zakusy „cywilizowanego świata”. Tak blisko Chin, tak blisko rewolucji kulturalnej Mao istniał inny świat. Choć Brytyjczycy długo bronili się przed podjęciem reform socjalnych (a politycznych nie podjęli prawie do końca swojej obecności), to doszło do powstania swoistego typu tożsamości: Hongkończycy zaczęli opowiadać się po stronie wolnego rynku, niezawisłego sądownictwa i wolnych mediów.

Autor deklaruje na początku, że chce skupić się na wydarzeniach z 2019 roku, kiedy to Hongkończycy masowo wyszli na ulice protestując przeciwko ustawom ekstradycyjnym. Dostajemy jednak przede wszystkim skróconą, choć dość szczegółową, historię kolonii, stosunków między rządami aż do momentu wycofania się Brytyjczyków w 1997 roku oraz zapis najnowszej historii miasta rozdartego między wielkim biznesem a komunistycznym zwierzchnikiem.

Julia

Książka dostępna w filii nr 54 oraz w aplikacji Legimi.