Nowości książkowe polecają się na święta.
Marek Niedźwiecki po raz pierwszy ujawnia tajemnicę swojego głosu…
o życiu na antenie i poza nią
o muzyce i ciszy
o PRL-u i współczesności
o niezwykłych podróżach i zwykłej codzienności
Jeden z najpopularniejszych dziennikarzy muzycznych i być może najwspanialszy głos w historii Polskiego Radia, zaprasza do siebie. Do obejrzenia kolekcji 15 tysięcy płyt, do wysłuchania prywatnej listy płyt wszech czasów, do podróży po ulubionych miejscach na świecie.
Przyzna się do sportowych osiągnięć w jeździe (prawie) figurowej. Ugości nas swoimi popisowymi daniami (legendarne mielone!), a potem na stół wjedzie butelka australijskiego shiraza oraz piwo z mango i zaczną się opowieści bardziej muzyczne. Pan Marek od listy zdradzi, jak czekał w apartamencie paryskiego hotelu Ritz na Madonnę i jak uratował przyjęcie Lionela Richiego. Opowie o swoich wpadkach, momentach absolutnego szczęścia, paraliżującym strachu przed wychodzeniem na estradę i o tym jak zwędził papierosy żonie Davida Bowiego.
Książka Bogusia Janiszewskiego z ilustracjami Maxa Skorwidera z serii „To, o czym dorośli Ci nie mówią” porusza zagadnienia związane z kryzysem klimatycznym.
Opowieść rozpoczyna się od objaśnienia, skąd się wzięło życie i czego życie potrzebuje do życia. Dowiadujemy się, skąd się bierze tlen, a skąd dwutlenek węgla; co to jest atmosfera, co się aktualnie z nią dzieje oraz czy człowiek zawsze tak mieszał w naturze.
Poznajemy sposoby, w jaki pozyskuje się energię (węgiel, ropa), oraz skutki zwiększenia poziomu dwutlenku węgla w atmosferze. Przeczytamy o nowych pomysłach na produkcję energii i o tym, które z nich dają efekty. Sprawdzimy także, co z kryzysem robią państwa i organizacje międzynarodowe, a co może zrobić każdy z nas.
Zajmujemy się badaniem Psychologii Dziecięcej od chwili narodzin, od samego początku życia. „To nieprawda,” mówi doktor Montessori, „że wynalazłam to, co nazywane jest Metodą Montessori. Ja studiowałam dziecko, wzięłam to, co dało mi dziecko, a następnie dałam temu wyraz – i właśnie to nazywane jest Metodą Montessori”.
Minęło już 100 lat od momentu, kiedy Maria Montessori sprzeciwiła się traktowaniu dziecka jako miniatury dorosłego i kiedy upomniała się o należyte docenienie znaczenia dzieciństwa dla rozwoju człowieka i społeczeństwa. System edukacyjny Marii Montessori wniósł nową jakość do pedagogiki, a „odkrycie dziecka”, jakiego dokonała autorka, było poprzedzone latami naukowych badań i obserwacji. W tej książce Maria Montessori przybliża Czytelnikom rozwój dziecka w pierwszych latach jego życia. Podkreśla naturalność procesu rozwoju oraz fakt, że siły, które go napędzają, są wewnętrzne i występują, gdy dorosły stworzy dziecku odpowiednie do rozwoju warunki.
Jego zdjęcia zna cały świat. Czołg pod kinem Moskwa z Czasem apokalipsy to fotograficzna ikona stanu wojennego. Zdjęcie zrobione z dystansem i sercem. Przez chłopaka z aparatem i brytyjskim paszportem, który przyjechał tu w 1973 roku. Przez zauroczonego Polską dziennikarza, relacjonującego dla świata wydarzenia zza żelaznej kurtyny. „Obserwowałem rewolucje w Pradze, Berlinie i na Węgrzech. Ale moje serce pozostało w Gdańsku” – wspomina udział w sierpniowym strajku w stoczni.
Dla „Newsweeka”, „Time’a”, „Spiegla” fotografował powstanie „Solidarności”, pierwszą wizytę Papieża, stan wojenny i upadek komuny. Wszystko z zawodowym dystansem, ale coraz większym uczuciem. W jego wspomnieniach tamtych wydarzeń jest tylko to drugie. Przyprawione ogromną dawką angielskiego sarkazmu z nutką polskiej nostalgii.
Nowe wydanie bestsellerowej książki z 2012 roku zostało poszerzone o teksty sięgające czasów współczesnych oraz wzbogacone o kilkadziesiąt nowych, do tej pory niepublikowanych fotografii. Autobiografia fotografa i fotoreportera, którego zdjęcia stały się ikoniczne – utrwaliły obraz przełomowych wydarzeń historycznych, który trafił do masowej świadomości.
W Europie żyje około 250 milionów użytkowników języków słowiańskich. To ponad jedna trzecia ludności kontynentu. Co to oznacza dla naszego rozumienia europejskiej kultury i historii? Czy słowiańskojęzyczna ludność Europy ma jakąś szczególną „słowiańską” tożsamość, specyficzną „słowiańską” kulturę i historię?
Obierając te pytania za punkt wyjścia, Eduard Mühle na nowo opowiada historię Słowian w średniowieczu. W oparciu o wnikliwe badania źródłowe roztacza przed czytelnikiem podwójną perspektywę. Z jednej strony opisuje realne struktury, które skrywają się za historycznym zjawiskiem Słowian – począwszy od wczesnosłowiańskich grup ludności i ich pierwszych władztw od VII do IX w., przez słowiańskojęzyczne państwa i nationes od X do XII wieku, aż do późnośredniowiecznych społeczeństw od XIII do początku XV wieku. Z drugiej strony bada postrzeganie ludów słowiańskich w źródłach bizantyjskich, łacińskich i arabskich, przedstawia także własną historyczną autopercepcję Słowian, by pokazać, jak wizerunki te począwszy od VI wieku służyły projektowaniu lub też „wyobrażaniu” Słowian jako konstruktu kulturowego i już w średniowieczu stawały się narzędziem polityki historycznej, wykorzystywanym w różnych kontekstach i do różnych celów.
